Twórczość Grace Jones to różnorodna mieszanka wielu stylów muzycznych, którymi artystka zajmowała się przez niemal cztery dekady swojej działalności: od disco, poprzez reggae, synth-pop, r'n'b, aż po awangardowe, jazzujące utwory. Jednak bez względu na gatunki i czasy, w których tworzyła, zawsze uchodziła za osobowość ekscentryczną, czemu pomagała jej charakterystyczna uroda - długa szyja, hipnotyczne spojrzenie i nieskończona gama dziwnych strojów.
Utworem, który przyniósł jej największy rozgłos jest I've Seen That Face Before (Libertango). Piosenka oparta jest na melodii przewodniej utworu Libertango autorstwa znanego argentyńskiego bandeonisty Ástora Piazzoli. W jego twórczości to własnie ta kompozycja przez swój wspaniały charakter również pozostaje hitem.
Utwór Grace Jones stanowi jeden z singli z albumu Nightclubbing, wyprodukowanego przez legendarnego producenta lat 80-tych Alexa Sadkina. Tak jak większość piosenek na płycie, z których ponad połowa to covery, podąża ona za najnowszymi wtedy trendami i podobnie jak pozostałe jest mieszanką stylistyczną: Jones oraz współkompozytorzy - Barry Reynolds, Dennis Wilkey oraz Nathalie Delon - potraktowali ją w interesujący sposób opierając dość skąpe partie akordeonu na surowej aranżacji reggae. Wynikiem tego było świetnie brzmiąca taneczna fuzja reggae z tango, do której powstał nowy tekst. Inspiracją do jego napisania było paryskie nocne życie pełne ciemnych sekretów i podejrzanych nieznajomych napotkanych na ulicy albo w klubach.
Część tekstu zaspiewana przez artystkę po francusku pozostaje tajemnicza nawet po przetłumaczeniu:
What are you looking for?
For death?
Who do you think you are?
You hate life, you too...
Atmosferę piosenki świetnie dopełnił prosty, ale przemyślany klip wideo, w którym na początku Grace najpierw zdejmowane są z twarzy kolejne fragmenty papierowej maski, a przez resztę śpiewa ona powściągliwie, ale z sobie tylko znaną tajemniczością kolejne słowa piosenki imitując przy tym grę na akordeonie.
Ale nie jest to najbardziej popularna wizualizacja tego utworu. Prawdopodobnie zarówno piosenka jak i wideoklip do piosenki wpadły w oko Romanowi Polańskiemu, kiedy wspólnie z scenarzystą Gérardem Brachem tworzyli scenariusz do filmu Frantic. Ponieważ I've Seen That Face Before idealnie wpasowuje się w temat filmu, jakim są losy Amerykanina, którego żona znika w nieustalonych okolicznościach podczas ich wizyty we Francji. Piosenka pojawia się w obrazie kilkukrotnie dopełniając atmosfery thrillera rozgrywającego się na ciemnych klatkach schodowych, korytarzach i dachach paryskich kamienic. Niemal w całości pojawia się ona w jednej z najbardziej pamiętnych scen filmu, w której zagubiony bohater (Harrison Ford) usiłuje tańczyć w klubie z piękną nieznajomą (Emmanuelle Seigner) poznaną zaledwie kilka dni później w trakie poszukiwania żony.
Ale nie jest to najbardziej popularna wizualizacja tego utworu. Prawdopodobnie zarówno piosenka jak i wideoklip do piosenki wpadły w oko Romanowi Polańskiemu, kiedy wspólnie z scenarzystą Gérardem Brachem tworzyli scenariusz do filmu Frantic. Ponieważ I've Seen That Face Before idealnie wpasowuje się w temat filmu, jakim są losy Amerykanina, którego żona znika w nieustalonych okolicznościach podczas ich wizyty we Francji. Piosenka pojawia się w obrazie kilkukrotnie dopełniając atmosfery thrillera rozgrywającego się na ciemnych klatkach schodowych, korytarzach i dachach paryskich kamienic. Niemal w całości pojawia się ona w jednej z najbardziej pamiętnych scen filmu, w której zagubiony bohater (Harrison Ford) usiłuje tańczyć w klubie z piękną nieznajomą (Emmanuelle Seigner) poznaną zaledwie kilka dni później w trakie poszukiwania żony.
Użycie piosenki w filmie zapewne przysporzyło jej dodatkowej popularności w kilka lat po wydaniu, ale i bez tego pozostaje ona jednym z bardziej interesujących utworów tanecznych tamtego okresu. Jest zarówno prosta i chwytliwa, jak i tajemnicza i nieprzenikniona. Zarówno jako cover klasycznego utworu jak i fuzja gatunkowa pozostaje przykładem świetnej roboty.
EmotikonyEmotikony